Bir tutam zehir

Kanserli hücre ile yaşama devam ediyoruz. Her gün daha da içimize işliyor. İşin garip yanı, bu zehirden zevk alıyoruz.
Hala hangi zehirden bahsettiğimi anlamadınız mı?
Sosyal medya.
Dünyanın bir ucundan diğer ucuna ulaşabilmek büyük bir lüks lâkin bir sınırı olmalı idi.
İnsanlar sosyal medyayı ya da interneti nasıl kullanmaları gerektiğini bilmiyorlar.
Çocukların sokakta oynamak yerine bilgisayarda başkalarının yarattığı evrenlerde yaratık avlamalarından,
otobüse bindiğimde kitap sayfalarının sesi yerine, cep telefonlarına gelen mesajların sesini duymaktan çok rahatsızım.
Sosyal medya neden mi zehir?
İnsanların hikayelerini dinlemek yerine izlediğimiz için.
Kediler ile konuşup, kitap okumak varken neden insanların gün içinde ne yaptığı ile bu kadar ilgileniriz ki?
Ne var o ünlü hamile kaldı yahut bir diğeri evlendi ise?
Sizene onun öğlen yemeğinde ne yediğinden?
Ben bu kanserden kurtulmaya çalışıyorum ve en büyük adımım hala yazmak için kağıt-kalem kullanmam.