Sorgulamak, yağmur ve Dante

"Her karanlık kendisini sonlandıracak şafağın tohumlarını içinde taşır." Demiştir Dante. Bu cümle ile birlikte sorguluyorum umutsuzluğumu, hayata nasıl çökmüş bir surat ifadesi ile baktığımı ve dudak kenarlarımın asla yukarı bakmadığını. Yaş, yaşanmışlık getiriyor beraberinde ama hüzün değil getirdiği. Ne anlamı var bulutlara bakıp cisimler görmenin, yağmurda el ele yürümenin belki Dante okumanın belki Emile Zola belki de Bukowski. Her şeyin anlamsız ve tatsız geldiğinin farkındayım. Ama yine istemez misiniz Elvis dinlerken, yağmurda el ele yürümek biriyle ya da eve gelince o mis gibi kurabiyelerin başında kedinizi görmek.. ve gülümsemek.