Çok Sevmek Kaybettiğini

 Hiçbir zaman dilimi unutturamaz acıyı. İnsan sadece acıya bağışıklık kazanır. Her insan farklı ama bir o kadar da aynı şeyler için acı çeker. Peki acı öznel bir şey midir? Şu an burada en büyük acının ne olduğuna dair bir tartışma gerçekleştirebilir miyiz? Şüphesiz ki bana göre en büyük acı ölümdür. Bence bu nesnelleştirilmelidir. Ölümün yerini hangi acı alabilir ki? Bir kediyi, köpeği, sevdiğiniz bir insanı kaybetmekten daha acı ne olabilir ki bir hiç olduğumuz şu dünyada? Her ne kadar varlığımızın zarardan başka bir boka yaramadığına inansamda bu gerçek can yakıyor.

Küçük bir odanın içine kapanıp bütün dünya yaşantısından kopmak düşüncesi aklımı çeliyor çoğu zaman. Belki böyle kurtulabilirim acılardan? Ve bağışıklık kazandığım acılarımla kalırım başbaşa.
Varlığının sana huzur verdiği bir yaratığı kaybetmek, bir daha onu görememek, duyamamak ve koklayamamak hislerin en berbatı olsa gerek. Son cümlelerimi yazarken elimde ki son kadehi kaybetmiş olmaktan nefret ettiğim birinin şerefine kaldırıyorum. Ey sen mavi gözlü, bembeyaz tenli, babam yerine koyduğum adam; gitmen kadar acı veren bir şey yok. İyi ki vardın ve her zaman yanımda bir yerin olacak. Huzur içinde kapat gözlerini.